W związku z 68. rocznicą Powstania Warszawskiego opolska siedziba Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu zaprezentowała wystawę ukazującą wydarzenia sierpnia 1944 z innej perspektywy – perspektywy kobiecej.
Ekspozycja zatytułowana Kobiety w powstaniu warszawskim, która potrwa do 5 października, składa się z 27 sylwetek kobiet biorących udział w walce narodowo-wyzwoleńczej. Z 3 tysięcy uczestniczek powstania, które dostały się do niewoli po kapitulacji Warszawy, 1037 trafiło do niemieckiego obozu niemieckiego w Lamsdorf czyli w Łambinowicach na Opolszczyźnie.
Jedną z prezentowanych na wystawie kobiet, która po upadku powstania znalazła się w Lamsdorf jest Danuta Zdziarska, pełniąca w czasie walk funkcję sanitariuszki i łączniczki. W obronie Warszawy uczestniczyła od pierwszego do ostatniego dnia zrywu, biorąc udział m. in. w ataku na Dworzec Gdański czy walkach w Śródmieściu. Po wyzwoleniu z niemieckich obozów jenieckich, znalazła się w dywizji gen. Maczka. Wraz z zakończeniem wojny została uznana przez nową władzę za „obcą klasowo”.
Wśród sylwetek kobiet, ukazane są również działaczki powszechnie znane, takie jak legendarna kurierka Komendy Głównej Armii Krajowej Elżbieta Zawacka, będąca jedyną kobietą w szeregach cichociemnych czy Krystyna Krahelska, ciężko raniona, zmarła w drugim dniu walki, której portret uwieczniono jako twarz warszawskiej Syrenki. Muzeum przedstawia także profile młodziutkich harcerek, 15 i 16-letnich dziewcząt, biorące udział w powstaniu ramię w ramię z dorosłymi mężczyznami.
Wystawa została przygotowana przez Muzeum Niepodległości w Warszawie, zaś jej kurator – kierownik Działu Historycznego warszawskiego Muzeum Niepodległości Jan Engelgard, najtrafniej podsumował udział kobiet w powstaniu warszawskim, mówiąc że chociaż wojna była domeną mężczyzn, to już I światowy konflikt w 1914 r. pokazał duże zaangażowanie kobiet w walce. Natomiast ich uczestnictwo w II wojnie światowej było niemal powszechne, a działaczki Powstania Warszawskiego wzięły w nim udział z przekonania i poczucia obowiązku wobec narodu.
Słowa Engelgarda odnoszą się również do idei wystawy, która poprzez ukazanie sylwetek kilkudziesięciu uczestniczek powstania, ma na celu pokazać pewien ogólny obraz kobiety walczącej w imię ojczyzny, matki, żony, córki, która w nienaturalnych okolicznościach wojny rezygnuje ze wszystkiego co dotychczas znała i posiadała.
