Zainteresowanie wystawą pokazuje chociażby fakt, iż kolekcja Pana Adama Leja powiększa się dzięki zwiedzającym. Bydgoszczanka, będąc pod wrażeniem wystawy, ofiarowała kolekcjonerowi torebkę, zakupioną niegdyś w Wilnie, datowaną na lata 1938 – 40. Zwracamy też uwagę, że na ekspozycji pojawiły się oryginalne gogle dopełniające strój automobilistki z epoki. Eksponat miał problemy, by wyjść ze składu celnego i dlatego dopiero znalazł się w naszym muzeum. – Z powodu dużego zainteresowania chcielibyśmy przedłużyć czas prezentacji tej wystawy – mówi Natalia Szczerbińską z Działu Promocji i Marketingu MOB. – Podjęliśmy już związane z tym kroki formalne.

Modowej wystawie towarzyszą oprowadzania kuratorskie, podczas których Adam Leja prezentuje historie eksponatów z kolekcji. Wywołuje też ogromne zainteresowanie ważnych stacji telewizyjnych. - Wystawa zaczyna się tak naprawdę princeską, która powstała w 1895 roku. Krój princeski zapoczątkował właściwie i wynalazł Charles Frederick Worth dla księżnej Aleksandry, tak, aby właśnie pokazać szczupłość jej figury - opowiadał Adam Leja w programie Dzień Dobry TVN.

Welon znakiem czasu

Bydgoskie muzeum zapewniło też wystawie oprawę popularnonaukową, organizując wykłady specjalistów. Najbliższy z nich „Idealna Panna młoda. O strojach ślubnych w latach 1850-1950”, wygłosi dr Anna Straszewska. Prelegentka opowie jak wyglądała idealna panna młoda, omawiając przemiany strojów ślubnych. Dowiemy się m.in., że wizerunek panny młodej w długiej białej sukni z welonem ostatecznie ukształtował się w połowie XIX wieku. Jednak jego symbolika zmieniła znaczenie pod wpływem rewolucji obyczajowej w latach 60. i 70. XX wieku. Wówczas to zakwestionowano tradycyjną rolę kobiety, a także normy obyczajowe i konwenanse, którym w latach 1850-1950 podporządkowany był sposób ubierania. Osobiste preferencje panny młodej miały wówczas mniejsze znaczenie niż szereg sztywnych zasad – dzisiaj już nieczytelnych i zapomnianych. Fason sukni, dobór tkanin oraz dodatków uzależnione były od wieku i pozycji społecznej panny młodej. Musiała ona także wziąć pod uwagę charakter ceremonii, jej czas i miejsce. Inny strój obowiązywał też kobiety wychodzące ponownie za mąż, ponieważ nie mógł on nawiązywać do „cnót niewieścich” jak w przypadku debiutantek na ślubnym kobiercu.

Dr Straszewska pracuje w Redakcji Słownika Artystów Polskich w Instytucie Sztuki PAN, a także wykłada historię sztuki XIX w. i historię ubioru w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Koordynuje także pracę Klubu Kostiumologii i Tkaniny Artystycznej przy Oddziale Warszawskim Stowarzyszenia Historyków Sztuki.

Niezbędna torebka

Na koniec miesiąca MOB zaprasza na prelekcję „Historia damskiej torebki”, o której opowie Joanna Regina Kowalska, kustoszka kolekcji tkanin Muzeum Narodowego w Krakowie. Damska torebka jest akcesorium towarzyszącym kobietom od zarania dziejów. Tymczasem historia damskiej torebki noszonej na co dzień sięga zaledwie początków XIX wieku. Niezbędna stała się dopiero u progu dwudziestego stulecia, ale dzisiaj żadna z kobiet nie może wyobrazić sobie bez niej życia. Zwłaszcza, że torebki potrafią odznaczać się niezwykłą urodą. W czasie wykładu prześledzimy historię damskiej torebki do lat 50. XX wieku. 

Joanna Regina Kowalska jest wiceprzewodniczącą ICOM Costume, autorką licznych wystaw i publikacji poświęconych modzie. Specjalizuje się głównie w historii mody XIX i XX wieku.

Źródło: Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy